Geschiedenis
Bron: www.akitaclub.nl
De Akita is een oud ras, afkomstig van de noordelijke Japanse provincie Akita op het eiland Honshu.
In de tijd van de Samoerai zou de Akita diens vaste metgezel geweest zijn. De sterke trouw en genegenheid voor zijn baas heeft ertoe geleid dat de Akita een plaats is gaan innemen in de Japanse mythologie.
In 1931, na de geduchte uitdunning van het Japanse hondenbestand door een hondsdolheids epidemie, en door invoering van de hondenbelasting (grote hoeveelheden honden werden afgemaakt) nam de Japanse regering maatregelen. De Akita werd onder andere verklaard tot nationaal erfgoed ter bescherming van het ras.
De export van honden was toen niet langer toegestaan. Na de oorlog werden echter toch vele honden door de Amerikaanse soldaten die terugkeerden naar hun land, meegenomen.
Het verhaal van Hachiko,de hond van een professor aan de universiteit van Tokyo, illustreert de trouw en de zelfstandigheid van de Akita. Iedere dag begeleidde Hachiko zijn baas naar het station en haalde hem daar in de middag weer op. Op een dag in 1925 kwam zijn baas 's middags niet opdagen. Hij was overleden aan een hartaanval. Hachiko bleef tot zijn dood naar het station toekomen om op zijn baas te wachten, 10 jaar lang.
De mensen die op het station werkten en kinderen vonden dit zo ontroerend, dat ze hem te eten gaven en hem verzorgden. Na zijn dood werd voor het "Shibyua"station in Tokyo een standbeeld voor hem opgericht. Hachiko is het onderwerp van veel Japanse kinderboeken.
De Akita is een oud ras, afkomstig van de noordelijke Japanse provincie Akita op het eiland Honshu.
In de tijd van de Samoerai zou de Akita diens vaste metgezel geweest zijn. De sterke trouw en genegenheid voor zijn baas heeft ertoe geleid dat de Akita een plaats is gaan innemen in de Japanse mythologie.
In 1931, na de geduchte uitdunning van het Japanse hondenbestand door een hondsdolheids epidemie, en door invoering van de hondenbelasting (grote hoeveelheden honden werden afgemaakt) nam de Japanse regering maatregelen. De Akita werd onder andere verklaard tot nationaal erfgoed ter bescherming van het ras.
De export van honden was toen niet langer toegestaan. Na de oorlog werden echter toch vele honden door de Amerikaanse soldaten die terugkeerden naar hun land, meegenomen.
Het verhaal van Hachiko,de hond van een professor aan de universiteit van Tokyo, illustreert de trouw en de zelfstandigheid van de Akita. Iedere dag begeleidde Hachiko zijn baas naar het station en haalde hem daar in de middag weer op. Op een dag in 1925 kwam zijn baas 's middags niet opdagen. Hij was overleden aan een hartaanval. Hachiko bleef tot zijn dood naar het station toekomen om op zijn baas te wachten, 10 jaar lang.
De mensen die op het station werkten en kinderen vonden dit zo ontroerend, dat ze hem te eten gaven en hem verzorgden. Na zijn dood werd voor het "Shibyua"station in Tokyo een standbeeld voor hem opgericht. Hachiko is het onderwerp van veel Japanse kinderboeken.
